صندلی سوزومه

این صندلی را به کودک درونتان بسپارید و در جایی جلوی چشمتان بگذارید. صندلی سوزومه، پیامی از «خودِ آینده‌» شماست.

همه‌ی آدم‌ها غم، تنهایی، سردرگمی و حس کافی نبودن را تجربه می‌کنند.
در انیمه‌ی سوزومه، صندلی‌ سوزومه بیانگر همین حس تنهایی غم‌افزا، گم‌گشتگی و ناکافی بودن است. به جای چهار پایه، سه پایه دارد. همیشه نامتعادل اما محکم است. حتی وقتی جان می‌گیرد، رفته رفته دچار ناتوانی و استیصال می‌شود؛ تا زمانی‌که عشق او را به زندگی برمی‌گرداند.
در ابتدای راه، سوزومه هنوز خام و نامنسجم است و بخشی از خودش را در گذشته جا گذاشته.
این صندلی برایش یادآور خودی‌ست که باید آن‌را بیابد و در آغوش بگیرد؛ خودی که باید به آن متصل شود. همین‌طور که در داستان جلو می‌رویم و دنبال این صندلی سه پایه این‌طرف و آن‌طرف می‌دویم، بهتر می‌فهمیم که سوزومه به دنبال چه چیزی است و چه چیزی را جا گذاشته. شاید یکی از بزرگ‌ترین ترس‌های ما در عشق و ابراز آن، تجربه‌ی دوباره از دست دادن است. در چنین موقعیت‌هایی چه می‌شد اگر می‌توانستیم از خودمان در  آینده‌ پیامی دریافت کنیم؟ پیامی که به ما بگوید تا نترسیم. و این قوت قلب را به ما بدهد که دوران غم و سوگ خواهد گذشت و درد فقدان کمتر می‌شود و خواه ناخواه عشق و وابستگی را در زندگی‌مان تجربه می‌کنیم.
ندایی که بگوید بار دیگر دوست بداریم، از تجربه‌ی تعلق نترسیم و جسورانه خلا و گره‌های کودکی‌هایمان را در آغوش بگیریم و بپذیریم.
بدین ترتیب، صندلی سوزومه پیامی از «خودِ آینده» شماست.